Podział regulatorów wzrostu

Regulatory wzrostu roślin można podzielić na dwie główne kategorie:

• hormony roślinne
• syntetyczne środki regulujące wzrost roślin.

Hormony roślinne to naturalne związki chemiczne produkowane przez rośliny, takie jak auksyny, cytokininy, gibereliny, kwas abscysynowy i etylen. Hormony te wpływają na wiele procesów zachodzących w roślinach, takich jak kiełkowanie, wzrost łodyg, kwitnienie i owocowanie. Syntetyczne środki regulujące wzrost roślin to substancje chemiczne opracowane przez człowieka, które działają podobnie jak hormony roślinne, ale są bardziej skoncentrowane i łatwiej kontrolowane.

Stosowanie regulatorów wzrostu roślin wymaga dokładnego zrozumienia wymagań poszczególnych gatunków roślin, ponieważ nieumiejętne używanie może prowadzić do niepożądanych skutków, takich jak deformacja roślin, wpływająca często na zmniejszenie plonu. W związku z tym, stosowanie regulatorów wzrostu roślin powinno odbywać się w sposób przemyślany i kontrolowany.

Stosowanie regulatorów wzrostu

Regulatory wzrostu zbóż

Regulatory wzrostu zbóż mają na celu zapobieganie zjawisku wylegania, czyli trwałemu pochyleniu roślin u podstawy źdźbła lub w międzywęźlach. Preparaty z grupy regulatorów hamują wzrost, skracają i usztywniają zboża, wykazując jednocześnie pozytywny wpływ na system korzeniowy. Aby prawidłowo przeprowadzić zabieg niezbędna jest lustracja pola i precyzyjne określenie fazy rozwojowej zbóż. Pierwszy zabieg wykonuje się zazwyczaj w fazie pierwszego kolanka i jeżeli nie jest to uprawa bardzo intensywna, albo dany gatunek nie należy do wysokich, zazwyczaj jeden zabieg wystarczy. Jeżeli natomiast uprawa jest intensywnie nawożona albo odmiana zboża należy do wysokich, wskazany jest drugi zabieg regulacji, przeprowadzany maksymalnie w fazie liścia flagowego.

Regulatory wzrostu rzepaku

Regulatory wzrostu rzepaku znajdują się zazwyczaj w preparacie fungicydowym. Stosowanie ich jesienią ogranicza zbytnie wybujanie stożka wzrostu, co ogranicza wymarzanie rzepaku. Kluczem do sukcesu w prawidłowym przeprowadzeniu zabiegu jest odpowiednia faza rozwojowa rzepaku, która dla uzyskania optymalnego efektu nie powinna przekroczyć 6-7 liści. Wiosenne skracanie ma na celu zahamować wzrost wydłużeniowy pędu głównego po to, aby boczne rozgałęzienia rzepaku były równie mocne i plenne. Tutaj, podobnie jak jesienią bardzo istotna jest wysokość roślin podczas przeprowadzania zabiegu, która powinna wynosić maksymalnie 15 cm.